November '22: Ubud, verslagje #1

16 november 2022 - Ubud, Indonesië

Afgelopen vrijdag, de elfde van de elfde, stapte ik aan boord van een Boeing van S.A. (Singapore Airlines), om via Singapore naar Denpasar, Bali's luchthaven, te vliegen.

Van de voorspelde ellende op Schiphol kwam gelukkig niks terecht. Bij de bagage drop een normale wachtrij van drie kwartier, bij security nog eens een minuut of twintig. Eitje dus. 

De vlucht naar Singapore (12½ uur) was niet om over naar huis te schrijven -wat ik nu toch aan het doen ben-, want op de stoel achter me zat een kind dat, ongehinderd door de opvoedkundige kwaliteiten van haar moeke, haar medereizigers irriteerde met haar luidruchtige bezigheden, met als gevolg dat ik haast geen slaap kon pakken.

In Singapore had ik een layover van 10 uur, en dat is geen straf, als je in zo'n buitengewoon fraaie stad bent. Op het vliegveld was ik een gezelschap van vier Limburgers tegen het lijf gelopen, en ik dacht met hen de stad in te gaan. Het bleken echter nogal vreemde snuiters te zijn en de beroemde Limburgse gastvrijheid bleek evenveel waard te zijn als een belofte van onze Minister President. Dus ik nam al weer snel afscheid van ze, om lekker in m'n eentje aan de wandel te gaan. De foto's volgen nog.

Vanaf 15:20 boarden voor de vlucht naar Denpasar, take off om 16:20u. Tenminste, dat was de planning. Nadat we een uurtje in het vliegtuig zaten, zonder ook maar een méter te taxiën, riep de gezagvoerder om dat er een technical problem was, maar dat eraan gewerkt werd. Of we nog wat geduld hadden? Nou, dat hadden we, maar dat was niet genoeg, want na een tijdje riep hij om dat er een reparatie uitgevoerd moest worden. Nog wat geduld please? We are so sorry. Na nog een uurtje wachten, kwam onze trouwe narrator weer in de lucht: goed nieuws! Na de reparatie mochten we vertrekken! Dat zou wel nog een half uurtje duren. We are so sorry for the delay...

Tom-tie-dom, ik moet alle mentale zeilen bijzetten om rustig te blijven, maar dat is gelukt. Maar de piloot kwam weer in de lucht: we are so sorry, but we have to leave the plane, it can not take off.

Nou moet ik ze daar bij S.A. nageven, dat ze zo'n issue een stuk voortvarender aanpakken dan, pak 'm beet, Transavia. Ze regelden een ander toestel en dat zou om 20:20u vertrekken, vier uur vertraging dus. Afijn, om 20:45 gingen we pas boarden, toen nog een tijdje wachten om uiteindelijk om 21:20 op te stijgen. Even voor middernacht, met vijf uur vertraging dus, touch down op Denpasar, om 2:00am in m'n hotel.

Pfffffff.

Nooit, in de hele geschiedenis van de mensheid, heeft iemand beter geslapen.

--------------------------------------------------

En dan ben je in Ubud. Ik heb in een eerder stadium al eens gememoreerd hoe Ubud van uw verslaggever een laid back easy going dude maakt. Nog steeds is mij niet duidelijk hoe dat komt (al leveren de massages daar zeker hun bijdrage aan), maar who cares, het waarom is van secundair belang.

Massages dus, wederom bij Ubud Sari, uitstekende maaltijden, voldoende dutjes, ontzettend prettige mensen, de fraaie omgeving en uiteraard het aangename weer. Elke ochtend is het zonnig (ik sta dagelijks om een uur of zes op), en rond het lunchuur klinken de eerste donderslagen van de dag. Dan barst het los, veranderen de straten in riviertjes en ondergetekende vindt het allemaal prima.  Want who cares dat het regent? Uitstékende gelegenheid voor het koppel dutje-massage, of desgewenst andersom. Daarna weer effe douchen en dan komen de dinerplannen in zicht. #rotleven ....

Ik geniet dus volop, zelfs als de agenda leeg is, maar gisteren ben ik naar een Balinese cooking class gegaan. Daar heb ik niet heel veel nieuwe dingen geleerd, eerlijk gezegd, maar het was wel hartstikke leuk.

Na het nuttigen van de zelfbereide lunch werden we weer thuisgebracht en werd het, zo kunnen jullie je voorstellen, hóóg tijd voor een dutje! Jullie kennen me als een man van vele talenten, en dutten is er daar één van. Zo werd ik drieënhalf uur later wakker. Niks mis mee, maar toen ik daarna op stap ging gleed ik op een nat, bemost paadje uit. Flinke kras op m'n elleboog, maar deppen met alcohol en alles is weer ok. Dacht ik toch. Vannacht werd ik wakker van de pijn aan m'n knie, blijkt dat ik 'm flink verdraaid heb!  Godgloeiende, dat heb ik weer! Ik zag m'n vakantie al in duigen vallen; beelden van Paul in een rolstoel op het vliegveld, extreem vroegtijdig onderweg naar huis, spookten door m'n hoofd.

Maar het lijkt mee te vallen. Al is de knie dik en behoorlijk pijnlijk, ik kan 'm al weer -heel voorzichtig- gebruiken en vanmiddag heb ik proefondervindelijk vastgesteld dat een wandeling naar Ubud Sari tot de mogelijkheden behoort.

Het was de Oost-Timorese generaal Ketut (1834 - 1902) die zei: het is beter in Ubud te verblijven met een knie-blessure, dan in Nederland zonder. Hij was duidelijk een wijs man.

Met dit stukje onontbeerlijk cultuuronderricht sluit ik af.

Tot de volgende! 😘

Foto’s

3 Reacties

  1. Monique:
    16 november 2022
    Hoi Paul, Leuk dat ik je volgen mag en dat ga ik zeker doen!!! Ben ook benieuwd naar je foto’s.
    Kijk je wel uit op natte bemoste paadjes en rustig aan met je knie en let op je elleboog qua genezen. Heel veel vakantieplezier met veel massages en lekker eten.
  2. Leonie:
    16 november 2022
    gezellig geschreven weer Paulus! heb t goed en snel t knietje weer oke!
  3. Ivo:
    17 november 2022
    Hey Paul, mooi uitgebreid verhaal van je reis en de eerste dagen van het verblijf. Gelukkig valt de knie mee. Geniet van je vakantie en ik ben benieuwd naar het volgende verhaal.